Met liefst negen overwinningen is Rafael Nadal natuurlijk de naam die voor eeuwig verbonden blijft aan Roland Garros. De gravelbijter bewijst met zijn bijna onafgebroken zegereeks vanaf 2005 tot en met 2014 dat dit toernooi er een is voor de pure specialisten. De liefhebbers van het gemalen baksteen.
Want juist op het zo sfeerrijke toernooi dat een herinnering is aan de Franse oorlogsheld Roland Garros, profileren de ware specialisten zich. Opvallend genoeg komen de thuisspelers er met Yannick Noah (1983) en met Mary Pierce (2000) de laatste decennia als winnaars er heel bekaaid van af. Dat juist die twee wisten te winnen, geeft ook iets aan over het karakter van dit toernooi: extroverte types voelen zich er prima thuis. Noah werd later zanger en trad in het huwelijk met een voormalige Miss Zweden. En Mary Pierce dankte haar bijnaam The Body aan haar explosieve krachttennis in de door haar zelf ontworpen outfits. Hun overeenkomst? Bij beiden is Frankrijk eigenlijk in hun genetische wortels niet volledig dominant. Pierce werd geboren in Canada en Noah is de zoon van een profvoetballer uit Kameroen.
Ook opvallend in het historische kader van dit toernooi: nog nooit wist een Duitse speler het toernooi te winnen, al was Michael Stich daar in 1996 niet ver vanaf. Mogelijk dat Roland Garros zich van grote afstand – hij haalde als gevechtspiloot ooit vier Duitse oorlogsvliegtuigen neer tijdens de Eerste Wereldoorlog – daar nog voor zorgt. Met Steffi Graf als meervoudige winnares bleken de Duitse vrouwen minder last te hebben van die voorzienigheid.
Gravelspecialisten staan voorop
Dat is triviale, maar ook nuttige informatie voor wie wil wedden op Roland Garros, een toernooi waar bij menig sportwedkantoor veel belangstelling voor is. De jaren dat een inzet op Björn Borg, Ivan Lendl of Gustavo Kuerten en bij de vrouwen Christ Evert, Monica Seles, Steffi Graf of Justine Henin bijna een garantie was voor winst, is wel verleden tijd. De opvallende hegemonie van de Spaanse gravelspecialisten – Nadal, maar ook Ferrero (winst tegen Verkerk), Costa en Moya – lijkt ten einde. Dat maakt wedden op Roland Garros extra interessant. Een gedoodverfde winnaar is immers niet aan te wijzen. Al kan dat van tijdelijke aard, zijn. Steeds opnieuw kwam er immers een nieuwe topper opstaan, al dicteerden in de finale sinds Verkerk in 2003 nog uitsluitend deelnemers uit landen als Spanje (elf finaleplaatsen), Zwitserland (zes), Argentinië (drie), Servië (met Novak Djokovic) en Zweden (twee keer met de inmiddels gestopte Söderling). In de laatste twaalf edities speelden dus slechts vijf landen een rol in de eindstrijd. Voor het wedden op Roland Garros is dat een aardige zekerheid, ook in de wetenschap dat het Zweden van Söderling tegenwoordig nauwelijks meer een rol van betekenis speelt. De laatste Amerikaanse winnaar dateert van 1992. Dus kun je een hoop namen bij het sportwedkantoor schrappen, ook al in de wetenschap dat de laatste Australische winnaar het fenomeen Rod Laver was.
Vier nationaliteiten: meer niet
Daarmee lijkt het wedden op Roland Garros voor het herenenkelspel al een stuk makkelijker. Schrap alle deelnemers buiten de genoemde vier landen – we laten Zweden dus links liggen – en maak daar de selectie uit voor de uiteindelijke winnaar. Dat reduceert het veld al behoorlijk en het feit dat Rafael Nadal dit toernooi – als eerste tennisser in de historie – liefst negen keer wist te winnen, zegt al genoeg over zijn voorliefde voor dit evenement.
Het is juist bij dit toernooi moeilijk er een strategie op los te laten, want de vermoedelijke winnaar moet gezocht worden in een selectief rijtje. Dat maakt wedden op Roland Garros daarnaast misschien ook lucratief, want de weinige favorieten leveren misschien niet veel op (maar bieden een hoge winstkans) en de outsiders leveren juist daardoor extra veel op. Laat de Nederlanders overigens maar even links liggen. Naast Martin Verkerk (verliezend finalist) en Tom Okker en Richard Krajicek (beiden sneuvelden in de halve finale) speelden we nog nooit een rol van betekenis in het herenenkel. Bij de vrouwen won Kea Bouman in 1927 en versloeg Betty Stöve in 1977 eerst Martina Navratilova om vervolgens te verliezen van Virginia Wade, de favoriete van het thuispubliek. Wedden op Roland Garros is dus doorgaans een favorietenspel, maar ooit staat weer een nieuwe Martin Verkerk op, die aan een forse uitbetaling heel ver komt. Wie dat is en in welk jaar? Tja…