Natuurlijk is Wimbledon van de vier grandslam-tennistoernooien de meest prestigieuze. Het is niet alleen het oudste tennistoernooi ter wereld, maar heeft ook haar eigen karakteristieke kenmerken. De ondergrond van de baan, de verplichte witte outfit, de afwijkende plaatsinglijst en zeker ook de omlijsting van het evenement, zoals de aardbeien met slagroom en het publiek dat op ‘Henman Hill’ een graantje probeert mee te pikken. Dat kun je zelf trouwens ook, want met wedden op Wimbledon is het mogelijk je banksaldo met hulp van een wedkantoor op te vijzelen.
Hoe? Het kan op verschillende manieren. Niet alleen door de keuze van de winnaar van een partij, maar ook door te bepalen wie een set of zelfs een game wint. In de wetenschap dat spelers met een goede opslag op het snelle gras in het voordeel zijn, is het bijvoorbeeld mogelijk hierop een passende strategie los te laten. Maar los van individuele partijen zijn er nog meerdere andere mogelijkheden binnen het wedden op Wimbledon. Het aantal geslagen aces in een partij, het aantal gespeelde sets, het aantal gewonnen games. De aangeboden mogelijkheden zijn tijdens een dergelijk evenement haast ontelbaar. Populair is de keuze van de eindwinnaar bij de mannen of de vrouwen. Het toernooi wordt doorgaans – zeker bij de vrouwen – op haar naam geschreven door een van de vooraf favoriet geachte spelers. Zeker sinds in 2009 de aloude vloek van de Court No. 2, het Kerkhof van de Kampioenen, na een renovatie werd opgeheven.
Jaren van dominantie
Bij de vrouwen domineerden speelsters als Martina Navrátilova, Steffi Graf en de zusjes Venus en Serena Williams jarenlang de uitslagenlijsten. Zekerheden die het wedden op Wimbledon misschien iets minder spannend, maar zeker ook lucratief kunnen maken. Inherent aan de sport zitten er soms ook plotse verrassingen tussen. Ook bij de mannen waren er sinds de eerste zege van Spencer Gore in 1877 regelmatig tijdperken van dominantie. Björn Borg, John McEnroe, Pete Sampras, Roger Federer en meest recent Novak Dokovic beheersten deze tak van sport tot in de perfectie. Maar ook hier zijn er de uitzonderingen die de regel bevestigen. Zoals de heroïsche winst van Goran Ivanisevic in 2001. De enige speler ooit die het evenement met een wildcard won.
Welke strategie is het beste om te wedden op wimbledon?
Een winnende strategie voor het wedden op Wimbledon is moeilijk te bepalen, maar de kennis dat de pure specialisten ver komen, maakt het wel mogelijk een inschatting te maken. Door bijvoorbeeld de zes grootste kanshebbers als eindwinnaar te kiezen, weet je zeker dat je lang ‘in het toernooi’ blijft. Als de grootste favoriet aan pakweg 2,50 euro wint, zul je echter niets overhouden aan die kennis en zelfs verlies lijden, want je hebt ook ingezet op vijf spelers die het toernooi niet winnen.
Wie wat meer tijd heeft, kan zijn tactiek in dat opzicht echter een beetje variëren door steeds op alle partijen van de zes spelers uit ons voorbeeld te wedden en de winst grotendeels steeds opnieuw in te zetten. In de wetenschap dat de eindwinnaar zeven partijen moet winnen om uiteindelijk te worden gehuldigd, staat dat dan wel garant voor een positief rendement op die weddenschap. En als de andere gekozen deelnemers ook ver reiken in het toernooi, kunnen die eveneens winst opleveren.
Allerlei variaties
Uiteindelijk zullen er ook spelers tegen elkaar loten. Dan zou je deze partij kunnen laten lopen, of de strategie doorzetten in de hoop dat de hoogst genoteerde speler de partij wint. Uiteraard zijn ook hier weer allerlei variaties mogelijk, want ook met twee spelers (of zelfs een) is deze strategie toepasbaar. Niet alleen op Wimbledon overigens, maar op bijna ieder ATP-toernooi. Je zou dit eens door de noteringen bij een wedkantoor virtueel kunnen uitproberen. Let er wel op dat Wimbledon uniek is. Daarom is bijvoorbeeld het voorafgaande grastoernooi van Queens nauwelijks een aanwijzing voor de vorm van de spelers. Bovendien moet een winnaar daar uiteindelijk veel minder partijen spelen dan op Wimbledon, wat het systeem van het steeds opnieuw inzetten van de inzet (plus deel van de winst) veel minder profijtelijk maakt. Het feit dat op Wimbledon om drie gewonnen sets wordt gespeeld, zorgt er bovendien voor dat de kans op een verrassing minder groot is.
Veel hangt verder af van de plaatsingslijst. Speel daarom in dit systeem geen twee spelers die elkaar al in een vroeg stadium van het toernooi kunnen treffen. Voor de eventuele uitbetalingen is het dan weer prettig als je gekozen speler op de weg naar de gehoopte finale enkele sterke tegenstanders treft. Want steeds winnen aan 1,10 zet ook geen zoden aan de dijk. Met deze manier van spelen wordt het volgen van partijen een stuk leuker en de kans op verlies wordt verkleind.
Voorzichtig met de dubbels
Hoewel ook de dubbelspelen doorgaans door een kansrijk koppel worden gewonnen, is de kans op een verrassing hier toch groter. Ingespeelde duo’s zoals ooit Haarhuis/Eltingh komen doorgaans ver, want ze laten het dubbelspel prevaleren. Spelers die echter ook in het enkelspel ver hopen te komen, willen een dubbel soms wat minder fanatiek spelen om energie te sparen. Koppels als het vijf keer op rij winnende duo Todd Woodbridge/Mark Woodforde kom je tegenwoordig niet meer tegen. Het kan hier dus wel degelijk lonend zijn één of meerdere niet echt favoriete koppels als eindwinnaar te selecteren. In 1996 won Martina Hingis met Helena Sukova haar eerste dubbel op het ‘heilige gras’, wie had gedacht dat ze in 2015 met Sania Mirza nog eens de sterkste zou zijn? En dat ze met specialist Leander Paes ook nog eens het moeilijk voorspelbare gemengd dubbel zou winnen? Dat soort onvoorspelbare uitkomsten maakt wedden op Wimbledon wel heel boeiend…