De zomer is traditioneel de tijd waarin grote sportevenementen net zo snel voorbij rollen als knikkers op een jodelbaan. Dit jaar steekt daarbij nog wat magertjes af. Zo is er geen EK of WK te bekennen en ook voor de Olympische Spelen moeten we nog een tijdje wachten. Gelukkig is er net zoals ieder jaar wel weer de Tour de France. De traditionele wielerronde waar half Nederland voor aan de buis gekluisterd zit en waar de echte Tourliefhebbers met een tentje en een goed glas Franse wijn langs de route het peloton staan op te wachten.
De Giro
Voordat het zover was, was er eerst nog die andere ronde: de Giro D’Italia. Bij de wielrenners geld deze samen met de Tour en de Vuelta als één van de drie grote rondes die ieder jaar worden verreden. Normaal gesproken trekken de Vuelta en de Giro maar matige interesse vanuit Nederland. Dit jaar bleek dat echter een kolossale miskleun te zijn van de NOS. Die ene camerawagen en reporter die ze hadden meegestuurd moest ineens overuren maken. Waar sommigen hadden gerekend op een enkele escapade van Bauke Mollema, bleek Tom Dumoulin ineens een ware klassementsrijder te zijn. Deze Limburger bleek werkelijk onverslaanbaar. Niets kon hem tegen houden. Zelfs een complete valpartij, waardoor hij zijn leiderstrui spontaan kwijt raakte, kon niet voorkomen dat hij uiteindelijk toch de winst pakte. De droom van iedere bookmaker.
Max en de grindbak
Deze zomer zit tot nu sowieso vol met pech voor de Nederlandse topsporters. Zo had Max Verstappen zich het nieuwe Formule 1 seizoen waarschijnlijk iets anders voorgesteld. Was hij vorig jaar nog de grote ontdekking van de Formule 1 met enkele hele knappe podiumplaatsen, winst in Spanje en de onnavolgbaarste inhaalacties. Dit jaar doet Max precies hetzelfde als waar zijn vader Jos ook zo goed in was: zijn auto in de grindbak parkeren. De laatste drie races wist hij geen van allen af te maken. Bij de Grand Prix van Oostenrijk maakte hij zelfs het eerste rondje niet eens af. Bij de start haperde zijn koppeling, waarna hij in een botsing belandde met Fernando Alonso die hem van de baan beukte. Dag wedstrijd. Het is duidelijk. Op het wedkantoor kun je dit jaar rustig op Max Verstappen gokken. Maar dan wel dat hij de finish niet haalt.
De Tour
Van de botsende Max Verstappen is het een klein bruggetje terug naar de Tour. Als de liefhebbers dit jaar terugkijken zullen ze zich misschien de etappewinsten van Kittel herinneren en misschien de niet te missen overwinning van Froome. Die zijn leuk voor henzelf, maar de gemiddelde fan is altijd op zoek naar iets extremers. Gelukkig bleek dat je daarvoor altijd terecht kunt bij Peter Sagan. De Slovaak die al een rit wist te winnen had duidelijk extra goed zijn best gedaan in de sportschool om een flinke lading spiermassa te kweken. Dat komt mooi van pas in de sprint. Niet alleen om zo hard mogelijk te kunnen fietsen, maar ook om vervelende concurrentie van je af te houden. Tijdens de sprint ligt de snelheid makkelijk boven de zestig kilometer per uur en reacties gebeuren dan haast instinctief.
`Rennersinstinct`
Zo zorgde het instinct van Mark Cavindish ervoor dat hij spontaan dacht dat hij een muis was, die door een niet bestaand gaatje kon glippen. Aan de ene kant was er de muur en aan de andere kant de indrukwekkende in de sportschool gekweekte spiermassa van Sagan. Iedereen met een beetje verstand trekt dan aan de rem, maar niet Mark Cavendish. Zijn instict vertelde hem maar één ding: er langs! En wel zo snel mogelijk! Hij zette aan en… reed recht tegen de `toevallig` uitgestoken schouder aan van Sagan. Cavendish vloog tegen de uiterst harde muur en maakte vervolgens een volleerde crash tegen het asfalt. Sagan op zijn beurt had blijkbaar niets door en kwam er pas na de finish achter dat hij Cavendish tegen de vlakte had gewerkt. De Brit liep een gebroken schouder op en lag gelijk uit de koers. Sagan overkwam snel hetzelfde toen hij door de jury uit de Tour werd gezet.
Paniek op het wedkantoor
Sensatie overal natuurlijk. Twee van de belangrijkste sprinters die spontaan uit de koers liggen. De enige die ongetwijfeld een feestje heeft gebouwd is Marcel Kittel. De Duitser is nu nog de enig overgebleven sprinter die er echt wat van kan. De volgende ochtend brak overigens ook paniek uit iedereen die op het sportwedkantoor had ingezet op overwinningen van Cavendish of Sagan. En dat was bijna iedereen. De hoeveelheid wisselingen was bijna ongekend en de wedkantoren draaiden overuren. En dat allemaal vanwege een wel of niet bewuste botsing. Max Verstappen zou er jaloers op worden. Zo’n behandeling zou hij ook wel willen.
Confederations Cup
Naast wielrennen en formule 1 is er natuurlijk nog veel meer sport deze zomer. Zo werd er ook gewoon nog gevoetbald. Om de Confederation Cup in Rusland. Op dit niet zo bekende toernooi doen alleen winnaars mee. De winnaar van het EK, van het WK, maar ook de winnaar van het Aziatische toernooi en van de Afrika Cup. Rusland, als gastland, mocht ook meedoen. Voor hen was dit een mooie test als voorbereiding op het WK van 2018 dat bij hen wordt gehouden. Al snel bleek dat de Russen nog ernstig moeten wennen aan een voetballeven zonder dopinggebruik. De eerste wedstrijd ging nog wel. Die werd met 2-0 gewonnen van de zeer matige Nieuw-Zeelanders. Daarna was de batterij echter gelijk leeg. Van de Mexicanen werd met 2-0 verloren en van de Portugezen zelfs met 4-1. Het was maar goed dat dit ook gelijk de laatste wedstrijd was voor de Russen, anders waren ze ongetwijfeld in de dubbele cijfers beland bij de volgende wedstrijd.
Het toernooi werd uiteindelijk gewonnen door het B-team van Duitsland. Daar kun je twee belangrijke lessen uit trekken. De eerste is dat het niveau van dit toernooi om te huilen is. De winnaars van alle belangrijke toernooien van de hele wereld die niet eens het B-team van Duitsland uit kunnen schakelen? Schande! Aan de andere kant zegt dit ook iets over de kracht van het Duitse team. Wie weet wat er volgend jaar kan gebeuren als ze hun A-team opstellen. Het is dan maar te hopen voor de Russen dat ze hun ‘dopingprobleem’ inmiddels hebben opgelost.
